Από πού προήλθε το νερό της Σελήνης;

Οι επιστήμονες που ασχολούνται με την προέλευση του νερού υποστηρίζουν ότι αυτό υπάρχει στη Γη εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Μάλιστα σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, πριν από σχεδόν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, η Γη μοιράστηκε ένα μέρος αυτού του νερού με την Σελήνη όταν ένα κοσμικό αντικείμενο στο μέγεθος του Άρη συγκρούστηκε με τον πλανήτη μας, σύμφωνα με τη θεωρία της λεγόμενης Γιγάντιας Σύγκρουσης. Τα συντρίμματα που εκτοξεύτηκαν από την πρόσκρουση, εγκλωβίστηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη και στο τέλος συνενώθηκαν, σχηματίζοντας τη Σελήνη.

Η θεωρία όμως της Γιγάντιας Σύγκρουσης υποστηρίζει ότι ο φυσικός μας δορυφόρος ήταν αρχικά άνυδρος, καθώς το νερό που ενδεχομένως υπήρχε στην περιοχή της πρόσκρουσης δεν θα είχε επιβιώσει από αυτή. Επομένως το νερό που ανακαλύφθηκε στη Σελήνη, θα πρέπει να προήλθε από μεταγενέστερες προσκρούσεις μετεωριτών και κομητών. Παρόλα αυτά, μια μελέτη του Ινστιτούτου Επιστημών Carnegie, του Πανεπιστημίου Brown και του Πανεπιστημίου Case Western Reserve, υποστηρίζει ακριβώς το αντίθετο: ότι δηλαδή το νερό της Σελήνης θα μπορούσε να προήλθε από τον πλανήτη μας και βρισκόταν εκεί από την αρχή της δημιουργίας του φυσικού μας δορυφόρου.

Σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουν την πηγή του νερού στη Σελήνη –που εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 2008, παγιδευμένο σε πετρώματα ηφαιστειακής υάλου τα οποία συλλέχθηκαν από τις αποστολές Απόλλων 15 και 17 της NASA- οι ερευνητές αναγνώρισαν τη μοναδική ισοτοπική (χημική) υπογραφή του υδρογόνου το οποίο διαθέτει ένα επιπλέον νετρόνιο, στα μόρια του νερού. Με βάση αυτή τη μέτρηση, οι επιστήμονες είχαν τη δυνατότητα να προσδιορίσουν το σημείου από το οποίο προήλθες το νερό του δορυφόρου της Γης, καθώς τα μόρια νερού από διαφορετικά σημεία του ηλιακού συστήματος περιέχουν διαφορετικές ποσότητες δευτερίου. Όπως αποδείχθηκε, η χημική υπογραφή του νερού της Σελήνης ταίριαζε με αυτή του νερού του πλανήτη μας.

Επίσης, η μοναδική ισοτοπική σύνθεση του νερού στη Γη ταιριάζει με εκείνη ενός συγκεκριμένου είδους μετεωρίτη που προέρχεται από την κύρια ζώνη αστεροειδών, κοντά στον Δία. Συγκεκριμένα, σχεδόν το 98% του νερού στον πλανήτη μας πιθανότατα προήλθε από προσκρούσεις σε αυτόν των λεγόμενων ανθρακούχων χονδριτών, οι οποίοι σχηματίστηκαν κατά τα πρώτα στάδια της δημιουργίας του ηλιακού συστήματος από ένα νέφος αερίων και σκόνης, πολύ πριν δημιουργηθεί η Σελήνη.

Η ισοτοπική σχέση μεταξύ των μετεωριτών, της Γης και της Σελήνης υποδεικνύει ότι ο δορυφόρος μας κληρονόμησε ένα μέρος του νερού του πλανήτη μας και σχηματίστηκε από θραύσματα της Γης. Ταυτόχρονα, αυτό σημαίνει ότι η Σελήνη δεν πέρασε ποτέ από κάποια φάση ανομβρίας, όπως πίστευαν παλιότερα οι ειδικοί, αλλά αντίθετα, διέθετε νερό εξαρχής.

Τα νέα δεδομένα παρέχουν την καλύτερη απόδειξη ότι οι μετεωρίτες του τύπου των ανθρακούχων χονδριτών αποτελούσαν συνηθισμένη πηγή ματαφοράς νερού στη Γη, ίσως και σε ολόκληρο το ηλικαό μας σύστημα όπως υποστηρίζει ο Erik Hauri, γεωχημικός ο οποίος πραγματοποίησε τις σχετικές μετρήσεις στο Τμήμα Γήινου Μαγνητισμού του Ινστιτούτου Carnegie.

Αυτό που απομένει να ανακαλύψουν οι επιστήμονες είναι πώς επιβίωσε το νερό της Γης κατά τη Γιγάντια Σύγκρουση. Όπως υποστηρίζουν οι συγγραφείς της μελέτης James Van Orman από το Πανεπιστήμιο Case Western Reserve και Alberto Saal του Πανεπιστημίου Brown, ακόμη και εξαιρετικά πτητικά υλικά μπορεί να μη εξαφανιστούν εντελώς ύστερα από μια τέτοιου είδους πρόσκρουση, αλλά δεν είναι ακόμη γνωστή η διαδικασία με την οποία επιτυγχάνεται αυτό.