Εντοπίστηκε η μεγαλύτερη συντριβή αστεροειδούς στη Γη με κρατήρα 400 χιλιομέτρων

Τα ίχνη της μεγαλύτερης πρόσκρουσης αστεροειδούς στον πλανήτη μας ανακαλύφθηκαν στην κεντρική Αυστραλία. Παρότι δεν έχει διατηρηθεί ο αχανής κρατήρας, το πεδίο της πρόσκρουσης εντοπίστηκε βαθιά θαμμένο στον φλοιό της Γης με πλάτος 400 χιλιομέτρων.

Η πρόσκρουση, που συνέβη πριν από τουλάχιστον 300 εκατομμύρια χρόνια, ήταν κατά πάσα πιθανότητα «δίδυμη», καθώς έχουν ανιχνευθεί δύο διακριτές, γειτονικές περιοχές πρόσκρουσης. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι μάλλον επρόκειτο για δύο αστεροειδείς που έπεσαν σχεδόν ταυτόχρονα στο ίδιο σημείο.

Εικάζεται ότι επρόκειτο για έναν πολύ μεγάλο αστεροειδή, ο οποίος τεμαχίστηκε σε δύο τμήματα διαμέτρου άνω των δέκα χιλιομέτρων το καθένα λίγο πριν συντριβεί στην επιφάνεια της Γης.

Την ανακάλυψη έκαναν ερευνητές του Εθνικού Αυστραλιανού Πανεπιστημίου, με επικεφαλής τον δρ. Άντριου Γκλίκσον στο πλαίσιο γεωθερμικής έρευνας και γεώτρησης στο υπέδαφος, σε βάθος δύο χιλιομέτρων. Το γεωτρύπανο έφερε στο φως πετρώματα που είχαν μετατραπεί σε γυαλί λόγω άσκησης υπερβολικών πιέσεων και θερμοκρασιών, κάτι που συμβαίνει σε περίπτωση πτώσης αστεροειδούς. Η περαιτέρω έρευνα του γήινου φλοιού αποκάλυψε τα γεωλογικά «αποτυπώματα» της διπλής πρόσκρουσης, κάθε ένα από τα οποία έχει μήκος σχεδόν 200 και βάθος 30 χιλιομέτρων.

Τα ίχνη εξαφανίστηκαν στο πέρας των χιλιετιών λόγω των γεωλογικών διεργασιών που συνέβηκαν από την εποχή της πρόσκρουσης, οι οποίες εξαφάνισαν σταδιακά τα ίχνη της από την επιφάνεια του πλανήτη. Προς το παρόν, οι επιστήμονες δεν έχουν συνδέσει το συμβάν με κάποια γνωστή μαζική εξαφάνιση ειδών.

«Είναι ένα μυστήριο. Δεν μπορούμε να βρούμε κάποιο συμβάν που να ταιριάζει με αυτές τις προσκρούσεις», δήλωσε ο Άντριου Γκλίκσον, ο οποίος, όπως είπε, υποψιάζεται ότι η διπλή πρόσκρουση μπορεί τελικά να συνέβη αρκετά νωρίτερα από 300 εκατ. χρόνια, καθώς τα πετρώματα γύρω από το σημείο πρόσκρουσης έχουν ηλικία 300 έως 600 εκατ. ετών.

Μια  πρόσκρουση ανάλογης κλίμακας στη χερσόνησο Γιουκατάν του σημερινού Μεξικού στην Κεντρική Αμερική θεωρείται ότι προκάλεσε την εξαφάνιση των δεινοσαύρων από προσώπου γης πριν από 66 εκατ. χρόνια.

Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Tectonophysics».